श्रीमान गभर्नर, तथा बैंकर संघका अधिकारीज्यूहरु
विषयः जानकारी सम्बन्धमा
महोदय,

उपरोक्त सम्बन्धमा तपाईंहरुलाई देशका आर्थिक समस्याकाबारे सबै कुरा अबगत छँदैछ । कोभिडको विषम परिस्थितिमा ब्यापार नभएर पैसा बैंकमा जम्मा भयो । जम्म्मा भएको पैसा ऋण लगानी नगरी मुनाफा हुँदैन भनेर केही सहुलियत ब्याजमा ऋण लगानी गर्नुभयो ।त्यो बेलाको नीति पनि ऋऋम् मा थियोे । जब कोभिड सकियो, पैसाको आवश्यकता पर्यो, अनि नीति ऋऋम् बाट ऋम् मा आयो ।
पैसाको श्रोत हामीले रेमिट्यान्सको विकल्प पनि खोजेका छैनौँ । १२ कक्षासम्म पनि पैसा , बचत , लगानी , ब्यापार आदि ईत्यादीको पाठ पनि छैन । १० कक्षासम्म प्राविधिक बिषयको शिक्षा पनि लिन पाएका जनता छैनन् । आम मानिसले यदि ब्यापार गर्दैछन् भने त्यो उनीहरुको प्रहिलो पुस्ता नै हो । मन्दीको परिकल्पना वा मन्दीको अनुभव नगरेका पनि हुन सक्छन् ।

भुसको आगो सल्केको छ । १ काटी सलाईले १ ठूलो जङ्गल सल्कन सक्छ । आज नै झिल्को निभाउन आवश्यक देखेको छु । यदि सुरुमै यस्ता हेर्दा देख्दा अराजक लागेता पनि आम मानिसको समस्या पनि हो भनेर बेलैमा सोच बिचार गर्न सकिएन भने अर्थतन्त्र, देश, समाज रहँदैन ।

तपशीलका बुँदाले अहिले राहत र दीर्घकालीन समाधान निकाल्छ जस्तो मलाई लाग्छ।

१) बचत र मुद्दती बिचको ५ % अन्तर हटाउने । किनकी, ब्याजका लागि बचत खाता खोलिदैन । ब्याज खान मुद्द्द्ती खाता खोल्ने हो ।

२) संस्थागत लगानीकर्तालाई ९ महिनासम्मको ब्याज ७ प्रतिशत कायम गर्ने

क) १ बर्षदेखि २ बर्षसम्म ७.५ प्रतिशत,
ख) २ बर्षभन्दा माथि ८ प्रतिशत ब्याज कायम गरौँ ।

३) ब्यक्तिगततर्फ १ बर्षसम्मका लागि ८%, २ बर्षका लागि ८.६५ र ५ बर्ष माथि ९ प्रतिशत कायम गरौँ ।

यदि ब्याजदर घटाउन नचाहने हो भने ल्एीले डाँडा कटाउन सक्छ । ऋण तिर्ने ऋणीहरुको स्रोत सुक्दै गएको पनि छ।