- बम बहादुर चन्द
स्नेही प्यारी नेपाल आमा, भगवानभन्दा पनि आदरणीय तिम्रो चरणमा दण्डवत प्रणाम छ । आँखाभरि आँशु, छातीमाथि ढुङ्गा राखी परदेशबाट सन्चो विसन्चो सोध्न पनि अफ्ट्यारो लागेको छ । पत्र कोर्ने मितिसम्म तिम्रो आशीर्वाद र माया ममताले सात समुद्रपारी जे जस्तो भएपनि बाँचेकै छु । प्रिय आमा, मातृभूमिको प्यारो मायासँग बिछोडिएर परदेशमा पसिना बगाएर बेल्चा चलाउन र विदेशीहरूको घरमा रातदिन चौकीदारी र भाँडा माझ्नु मलाई रहर पो कहाँ हो र ? बुबाले दश नाङ्ग्रा खियाएर मुस्किलले बेलुका छाक टार्न भ्याउने परिवारमा जन्मनु न मेरो दोष थियो न मेरो बुबाको । र पनि कहिले देश नै परिवर्तन गर्छु भन्ने क्रान्तिकारी बनाइदियो परिस्थितिले त कहिले के ! तर आखिर भष्टचारीहरुले लुटेर तिमीलाई तहसनहस पारिरहँदा यो बबुरो नागरिक आज परदेशमा पसिना बगाउनुको निर्विकल्प काममा छ ।
कति दु:ख कष्ट भोग्न लेखेको रहेछ, आमा तिम्रो जीवनमा । कहिले राणाशासनको बन्धनमा बाँधेर तिमीलाई लुते, कहिले प्रजातन्त्रका नाममा तिमीलाई चुसे, कहिलेद्वन्द को घाउमा तिमी रोएरबस्नुपर्यो, कहिले स्वतन्त्रताका नाममा तिमी लुटीयु फेरी । आफ्नै काखका दुइ भाइहरु लडीरहंदाका तिम्रा दुख ति भाइ मिल्दा पनि उस्तै रहे ।
कहिले छिमेकीको चलेखेल त कहिले कसको चलाखीले तिम्रो अस्तित्वमाथि धावा बोलिरह्यो । आफ्नै सन्तानहरु आपस-आपसमा लडाएर कैयौं दिदीबहिनीको सिउँदो पुछियो, कैयौंका बालबालिकाहरु टुहुरा भए कयौ निर्दोष जनताहरु मरे, देशलाई कैयौं वर्ष पछाडि धकेलेर छिमेकी मुलुकहरू षड्यन्त्रमा सफल हुँदाखेरी तिम्रो मन कति रोयो होला । त्यो क्रान्ति थिएन आमा, त्यो त विदेशीको षड्यन्त्र मात्र थियो भन्ने भान हुनेगरीको आजको तीतो यथार्थ यहि हो आमा – आज हामी आमाको न्यानो काखबाट बिदेशीन बाध्य हुनुपरेको छ ।
प्रिय आमा, छोराले जे-जस्तै गरोस् तिमीले त फेरीपनि माफ गरिदिनुहुन्छ । आमा तिमीले जन्माएका छोराहरु संसारका विभिन्न देशहरुमा धनी र करोडपति छन्, धेरै ठूल्ठुला महलहरूमा बस्छन् तर आमा नेपाल को सिमाना भित्रको गौरब र नेपाली माटोमा जस्तो स्वतन्त्रता कहीँ पनि पाइएन ।
अहिले संसार कोरोना महामारीले तहसनहस भएको छ हामी नजिकैबाट कैयौं कोरोना पीडितको लासहरु गुज्रिरहेका देखिरहेका छौं । यस्तो अवस्थामा तिमी पनि छट पटाईरहेका छौ । धन्य हाम्रो देशका शासक, धन्य हाम्रो देशका क्रान्तिकारीहरु, धन्य हाम्रो देशका नेताहरु यस्तो आपत् विपतको समयमा पनि भ्रष्टाचार गर्न र चोरी गर्नबाट पछि हटेका छैनन् ।
आमा, म आफ्नो देश आएर पनि के गरौं ? जुन देशको लागि केहि गर्न सकिएन त्यो देशमा आएर म अरू बढी ऋणी हुन चाहन्न । क्रोसिन र सिटामोल जस्तो साधारण टेबलेटहरु नभएको मेरो देशमा कोरोना जस्तो महामारी ल्याएर मेरी आमा लाई संक्रमित गर्न चाहन्न । म बिदेशको गल्लीमा कोरोना लागेर मरे पनि मेरो देश कोरोनाको महामारीबाट बाँचिरहोस् भनी पशुपतिनाथसँग प्रार्थना गर्दछु ।
बम बहादुर चन्द
बैतडी मेलौली रोकटा
हाल भारत
