‘कसको आँखा लाग्यो बरै मेरो खुसी माथि’ भन्ने गीतजस्तै नेपाली सेयर बजारका लगानीकर्ताको खुसीमा पनि कसको आँखा लाग्यो, लाग्यो, बजारमा साँढेमाथि भालुको जीतले सेयर लगानीकर्ताहरु आजित भएका छन् ।
बजार ३००० माथि जाँदै गर्दा, कारोबार नै नभईरहेको कम्पनीमा जोखिम छ भनेरसमेत उल्लेख गर्ने ५१ वटा कम्पनीको हावादारी सूची निकाल्ने तत्कालीन धितोपत्र बोर्डका हाकिमहरुको आँखा लाग्यो । त्यसपछि सेयर किन्न त म यति भन्दा ऋण नै दिन्न भन्ने राष्ट्र बैंकको आँखा लाग्यो । कहिले ब्याज नबढाई हुन्न भन्नेको आँखा लाग्यो, कहिले अरुले ब्याज घटाए पनि म बढाउँछु भन्ने बैंकको आँखा लाग्यो । कहिले थितिको आँखा लाग्यो, कहिले नीतिको आँखा लाग्यो । आँखा पनि यसरी लाग्यो, अलिकति त बढ्नै नहुने आँखालगाउनेहरु आँखा बिझ्न थालिहाल्ने भयो ।
अहिले स्थिति सबै ठिक हुँदै थियो र छ । अर्थमन्त्रीले ढुक्कसँग लगानी गर्नु भनेर नियामकसँग सुझाव माग्दा ती सुझाव नै लुकाईदिनेहरुले फेरी आँखा लगाईरहेका छन् सेयर बजारमा । सबै बैंकले ब्याज घटाएका थिए, नघटाएकाहरुले पनि स्थिर राखेका थिए । यहि बेला होइन, हामी त बढाउने हो भनेर ब्याज बढाएको एनआईसी एशिया पनि सायद आँखा लाग्यो सेयर बजारमा । राम्रो अध्यक्ष बोर्डमा आएपछि थप केहि काम हुन्छ कि भन्ने थियो, तर बोर्ड अध्यक्ष नियुक्ति प्रक्रियामै केहि माफियाहरुको आँखा लागेको बुझ्न गाह्रो छैन । फेरी पनि केहि बैंकले ब्याज घटाउँदैछन्, केहिले होइन, ब्याज घटे त बजार बढीहाल्छ नि भन्ने शैलीमा आँखा लगाउन ठिक्क परेर बसेका छन् ।
यहाँ आँखा लगाउनुको अर्थ कुभलो चिताउन खोजियो कि भन्ने शंकाको विम्ब हो । अहिले सेयर लगानीकर्ताहरु बजार सबैजसो कुरा ठिकजस्तो देखिएर पनि के बेठिक भएका कारण बजार घट्यो भन्ने तनावमा छन् । अर्थमन्त्रीले ढुक्क भएर लगानी गर्नु भनेका कारण लगानी गरेका लगानीकर्ताहरु पैसा फसेर तनावमा छन् । ब्याज अझै घट्ने संकेत देखिए पनि बैंकहरुले ऋण दिन नसकेको स्थितिले तनावमा रहेका सेयर लगानीकर्ताहरु अझै पनि कसैले बजारको काँध किन नथापिदिएको होला भनेर चिन्तित छन् ।
हुन पनि बजारबारे सोच्ने फुर्सद कसलाई पो छ र यहाँ ? सोच्नुपर्ने धितोपत्र बोर्डले हो, त्यहाँ अध्यक्ष छैनन् । बाँकी हाकिमहरु अध्यक्ष बनाईदिनुपर्यो भनेर नेतालाई चाकडी गर्न नै व्यस्त छन् । अर्थ मन्त्रालय कसको ठाउँमा कति बजेट पुर्याउने भन्ने ध्याउन्नमा छ । सरकारी ढुकुटीको तनाव त छँदै छ । नेप्सेका सीइओ आफैँ बोर्ड अध्यक्ष बन्ने ध्याउन्नमा छन् । बाँकी हाकिम कृष्ण कार्कीलाई अध्यक्ष बन्न नदिन अर्कोखाले लविङमा छन् । अनि कसले सोचिदिने ? कसले बुझिदिने लगानीकर्ताको पीडा ?
बजार यतिबेला न्युन विन्दुमा छ र कन्फीडेन्स खोजिरहेको छ । अलिकति पनि आत्मविश्वास दिने हो भने बजारले सर्किट लगाउँछ भन्ने कुरा बुझ्न पछिल्ला केहि सर्किट नै काफी छन् । सरकार ! प्यासीलाई चाहिने एक गाग्रो पानी होइन, केहि घुडकी जल हो । भोको पेटलाई एक भकारी चामल देखाएर हुन्न, ३-४ गाँस खाना दिए पुग्छ । त्यस्तै सेयर लगानीकर्ताहरुलाई अहिले थोरै भए पनि आत्मविश्वास चाहिएको छ । दौडन लगानीकर्ता नै सक्षम छन्, बस्, हिड्ने बाटो देखाईदिए मात्र पुग्छ । अझ बाटोमा अवरोध नगरेमात्र पुग्छ । यस विषयमा अर्थमन्त्री बर्षमान पुनसहित अन्य सरोकारवालाहरु अलि गम्भीर बन्ने कि ! ६० लाख बढी जनता रुवाएर गरेको राजनीतिले नतिजा पक्कै राम्रो नदेला कि !
