एकपटक वादशाह अकबर र बिरबल घुम्दै बगैंचामा पुगेछन् । अकबर त्यहाँ रोपिएको बैगनको बोटको छेउमा पुगेर एउटा बैगन सुमसुम्याउन थालेछन र बिरबलतिर फर्केर भनेछन – ‘हेर त बिरबल कति राम्रो सलक्क परेको चिल्लो काँचै खाउँ जस्तो लाग्ने रहरलाग्दो अनि भेट्नु हेर्यो भने मुकुट जस्तो छ । तरकारीको राजा यहि रहेछ ।’

बिरबलले पनि सहमति दिँदै हो महाराज यो त उत्तम तरकारी हो भनेछन ।

त्यसपछि दुबै त्यहाँबाट अन्तै लागेछन र अलि पर पुगेर रोकिएछन त्यहाँ पनि बैगनकै बोट रहेछ तर त्यहाँको बैगन पहिलाको जस्तो रहेनछ । अकबरले भनेछन – ‘हेर त बिरबल कति रद्दी बैगन बाँगो खस्रो किरा लागेर जताततै प्वालैप्वाल । बैगन जति रद्दी तरकारी अरु के होला ?’

बिरबलले पनि हो महाराज बैगन त सबैभन्दा रद्दी तरकारी हो भनेछन ।

अकबर – ‘पहिल मैले राम्रो असल भन्दा असल राम्रो भन्यौ अहिले 

खराव भन्दा पनि खराव नै भन्छौ त किन ?’

बिरबल – ‘महाराज म हजुरको सेवक हुँ बैगनको हैन’ ।

धितोपत्र वोर्ड पनि बिरबल जस्तै छ । धितोपत्र बोर्ड आफू राम्रो नराम्रो केही चिन्दैन । शेयर किनबेच गर्दा क्रेता बिक्रेताले तिर्ने ०.०१५ धितोपत्र शुल्क हामीसँग उठाएर हाम्रो हितमा काम गर्नुपर्नेमा अकबर (कम्पनी) ले जे भन्यो त्यही सहि भन्छ ।

धितोपत्र वोर्डले अकबरको सेवा गर्न नछाडेसम्म पूँजीबजार शुद्ध र सुदृढ हुनसक्दैन ।

सुचिकृत कम्पनीले हरेक तीन महिनामा अनिवार्य सार्वजनिक गर्नुपर्ने वित्तिय प्रतिवेदन प्रकाशन गर्न लगाउँदैन ढिलो प्रकाशन गर्नेलाइ कुनै कार्वाही गर्दैन ।कम्पनीले गरेका नितिगत निर्णय लगानीकर्तालाइ थाहै हुन्न । 

धन्य हो पस्पतिकै कृपाले पूँजीबजार चल्या जस्तै लाग्छ ।