तपाईले विवाह पछि पनि सिए जस्तो गाह्रो पढाई पूरा गर्नुभयो,  त्यो बेलाका आफ्ना तीता-मिठा अनुभव सुनाईदिनुहोस् न ? 

मुख्य कुरा मानिसको लक्ष्य हो ।लक्ष पूरा गर्न चाहिने भनेको इक्षा शक्ति हो ।  गाह्रो भएता पनि त्यो कुरा पूरा गर्छु नै  भनेपछि अगाडी-पछाडि आईपर्ने समस्याहरु एकदमै नोमिनल फिल हुन्छ । जुल मैले पनि फिल गरें । १७, १८ वर्षमा प्लस टु अर्थात १२  कक्षा पढ्दै गर्दा मेरो विवाह भयो । धेरैले सिए नपढ पनि भन्नुहुन्थ्यो । पढेरै पनि पास भएर हुने के नै ठूलो हुने हो र ? समेत भन्नुभयो परिवारमा । तर म पछी हटिन । मलाई मनमा थियो,  ‘म सिए पढ्छु र पढेरै छोडछु’ ।  फिजिकल दुख त भई नै हाल्छ भन्ने कुरा मैले बुझेको थिएँ । तर घरपरिवार निकै सहयोगी हुनुहुन्थ्यो ।  

धेरैले विवाहपछि पढाई रोकेका छन्, उनीहरु र उनमा परिवारलाई तपाईंको सुुझाव  के छ ?

विवाह नगरी आमाबाबा सँग बसेर पढन विवाह भएपछि भन्दा सहज पक्कै हुन्छ । तर, हरेक ठाउँमा सजिलो मात्र खोजेर हुदैँन । हाम्रो लाइफको पाटो नै पहिला पढाई, विवाह, त्यसपछि परिवार हो ।  पढाई नसकेर विवाह गर्नुहुन्न । समाजमा अहिले १७, १८ वर्षमा विवाह गर्न अलि पोसिबल कम छ जस्तो देखिन्छ । यदि, कुनै कारण, बाध्यताले विवाह भईसकेको छ भने पनि अलिकति दु:ख नमानौं । 

सिए जस्तो गाह्रो पढाई  र पारिवारिक व्यवहार एकैपटक सम्हालेर पनि पास हुनुभयो, पढ्ने केही टेक्निकहरु सुुनाईदिनुहोस न ?

स्पेसल टेक्निकहरु केही छैन मसँग पनि । सबैभन्दा ठुलो कुरा इच्छाशक्ति हो ।  विवाह गरेको १ वर्षमा मेरो बच्चा जन्मिएको हो । फाउन्डेसन कोर्षको रिजल्ट हुने बेलामा मेरो काखमा बच्चा थियो । त्यसपछि बच्चा सँगसँगै हुर्काएकी हुँ । परिवार, बच्चा र आफु त्यही माथि आफ पनि सानै उमेरको हुनाले गाह्रो भयो । तर, मलाई गाह्रो भएकोे छ,  कम्प्रमाईज गरेको छु, दु:ख भएको छ भन्ने कुरा मेरो दिमागमा आएन । किनकी मेरो एउटै लक्ष्य थियो सिए बन्ने । त्यही मात्र जाने गर्दथ्यो दिमाग पढ्दा पनि रमाईलो हुन्थ्यो । प्रेसर कहिले फिल भएन । त्यसैले अरु कामहरु कति बेला सकाएर कति बेला रुममा पुगेर किताव हेरु हुन्थ्यो । गाह्रो त सिए पढ्न पक्कै हुन्छ । 

विवाह, सिएको पढाई र शिखर शुजसम्मको यात्रा, तपाई सबैभन्दा बढी खुसी भएको दिन कुन हो ?

मेरो सबैभन्दा खुसी भएको २०११ फ्रेबुअरी १४ जुन भ्लाइनटाइडेको दिन सिएको फाइनल लेबलमा पास भएको थिएँ । नयाँ कोर्षको दोश्रो ब्याचमा त्यो दिन ममात्र पास भएको रिजल्ट आएको थियो ।   मेरो लाईफको सबैभन्दा खुसीको क्षण त्यहि हो । 

तपाई सबैभन्दा पहिलो कमाई याद छ ? त्यो पैसा के गर्नुभएको थियो ? कति थियो ?

पहिलो सिएसीमा काम गर्दा त्यतीबेला स्टेफेन आउथियो २५ सय जस्तो लाग्छ मलाई । उक्त पैसाले यो गरे भन्ने पनि याद छैन । पहिला कमाई भएर साथीहरु गएर हल्लाखल्ला गरियो । त्यसपछि नजिकैको बबरमहलमा सानो एभरेज प्राइसमा खाना खान मिल्ने खालको पसल थियो । त्यहाँ गएर साथीहरुको गु्रप मिलेर खाना खायौ जस्तो लाग्छ ।