काठमाडौं । संविधान निर्माणको काम अन्तिम अवस्थामा आइपुगेको छ । संविधान जारी भएलगत्तै मुलुकमा नयाँ सरकार बन्ने छ र त्यसको नेतृत्व एमालेले गर्ने अघोषित समझदारी नै बनेको छ ।
संविधान निर्माणलाई यो स्थानमा पु¥याउने धेरैको महत्वपूर्ण हात रहेको छ । खासगरी एमाओवादी अध्यक्ष प्रचण्डको भूमिका यसमा विशेष रहेकोमा दुईमत छैन । तीस दलीय मोर्चामा मधेसी दलहरुको चर्को अहसमतिका बीच पनि आन्दोलनका घोषित कार्यक्रम रोकेर सहमति खोज्ने निर्णय नै संविधान निर्माणको आधार बन्न पुग्यो ।
तर यो सँगै नेकपा एमालेका अध्यक्ष केपी ओलीको दृढ भूमिकाले संविधानमा बाह्य शक्तिहरुले चलखेल गर्न सकेनन् । नेपालको निर्णयमा भारतको निर्णायक भूमिका हुँदै आएकोमा ओलीले संविधान निर्माणमा दक्षिणतिरबाट आउने आँधीलाई बालकोटको पर्खालले छेके । प्रचण्डको लचकता र ओलीको एजेण्डामा दृढताले प्रधानमन्त्री सुशिल कोइराला र नेपाली कांग्रेसका अन्य नेताहरु समेत एउटै मियोमा हिँडे र मुलुक संविधान निर्माणसम्म आइपुग्यो ।
भावी प्रधानमन्त्रीका रुपमा हेरिएका ओली यहाँसम्म भूमिका निर्वाह गर्न सक्नुमा एकजना महिलाको ठूलो योगदान रहेको छ । २०६४ सालमा ओली निकै बिरामी भए । उनका दुबै मृगौलाले काम गर्न नसक्ने स्थिति देखियो । डाक्टरहरूले मृगौला फेर्नैपर्ने बताए ।
तर कसले दिने मृगौला ? नजिकका आफन्त, नेता, कार्यकर्ता र प्रशंसकहरू उनलाई आफ्नो किड्नी दिन तम्सिएपनि बाहिरबाट लिँदा विवाद हुन सक्ने देखेपछि परिवारभित्रैबाट किड्नी खोजी गरियो । तर पत्नी, भाई, परिवारका आफन्त कसैको पनि नमिलेपछि ओली झनै चिन्तित भए ।
‘आफ्नो मान्छे त्यति ठूलो नेता हुँदा पनि किन जागिरका लागि नभनेको ?’ तर, म उहाँकी बुहारी भनेर चिनाउँदै हिँड्दिनँ । उहाँको परिवारको सदस्य हुन पाएकी छु, यति नै काफी लाग्छ । आफ्नो सानैदेखिको आदर्श व्यक्तित्वले जीवनभर सम्झने एउटा पात्र बन्न पाउनुभन्दा ठूलो सौभाग्य अरू के होला र रु संघर्ष त आखिर सबैले गर्नुपर्छ नै । उहाँको दायित्व राष्ट्रप्रति बढी छ । ओलीलले भने उनको बारेमा बेलाबखत सोधिरहन्छन् ।
यो संकटको क्षणमा केपीको बारेमा थाहा पाएपछि भाइबुहारी अञ्जना घिमिरेले आफूले मृगैला दिन्छु भनेर श्रीमानलाई भनिन् । भर्खर २१ वर्ष लागेकी अन्जान नातामा ओलीकी भाइबुहारी थिइन् भने उमेरले छोरीजस्तै । केपीलाई लागेछ, उनी बच्चै छिन् । यो निर्णय हतारमा गर्नु हुँदैन । तर अन्जानले भने दिन्छु नै भनेर ढिपी गरेपछि ओलीले ‘त्यसो भए तिम्रो बुवाआमालाई सोध न ।’ भने ।
उनले चितवनमा रहेका बुवाआमालाई यसबारेमा कुरा गरिन् । एमालेको राजनीतिमा रहेका बुवा ध्रुव घिमिरे र आमा प्रशान्तले नाइँ भनेनन् । ‘राम्रो मान्छेलाई बचाउनु त राम्रो कुरा हो, बचाऊ भन्नुभयो’, अन्जानले भनिन्, ‘त्यसले मेरो आत्मबल झन् बलियो बनाइदियो ।’
रगतसमूह मिलेपछि डाक्टरले फेर्न सकिने कुरा गरे । उनीहरु दिल्लीको एपोलो अस्पताल गए । त्यहां ओलवीको सफल मृगौला प्रत्यारोप(ण् भयो । १५ महिनाको छोरा घरमैं छोडेर गएकी अञ्जना सात दिन अपोलो अस्पतालमा बसिन् । “त्यसपछि त झन् मेरो खुसीको सीमा नै थिएन । मलाई देख्नासाथ केपी दाइले भन्नुभयो– ‘सानै भए पनि तैँले मलाई जिन्दगी दिइस्, धन्यवाद ।” अञ्जना भन्छिन् ।
मृगौला प्रत्यारोपण भएपछि ओली निकै भावुक भएको अञ्जना सम्झिन्छिन् । “तेरो जिद्दीले आखिर मलाई बचाउनै लेखेको रहेछ है’ यतिबेला उहाँका आँखाभरि आँसु देखेँ । उहाँले दिएको धन्यवाद नै मेरा लागि काफी थियो । खुसीले म पनि रोइछु । दबाब वा करकापमा दिनुपरेको भए वातावरण अर्कै हुन्थ्यो होला, तर मेरो मनले स्वतस्फूर्त रूपमा उहाँलाई बचाउन आग्रह गरेको थियो । यहाँ कुनै दबाब थिएन, थियो त केबल आत्मीयता मात्र ।
तर अञ्जनाले मुलुकको एकजना शक्तिशाली व्यक्तिलाई यति ठूलो सहयोग गरेपनि त्यसको बदलामा भने केही लिन चाहिनन् । भनौं कि उनले यसको कल्पना पनि गर्दिनन् । उनीह काठमाडौंको गुह्येश्वरीको पारि किनारमा एउटा सामान्य घरमा भाडाको कोठामा बस्छिन् । उनका श्रीमान् साथीको सहकारी र होलसेल किराना पसलमा मार्केटिङ गरेर परिवार पाल्दै आएका छन् ।उनले मदन भण्डारी स्कुलमा केही समय पढाइन् । अन्नपूर्ण पोस्ट् दैनिकमा केही महिना काम गरिन् । किराना पसल चलाइन् । अहिले भने उनको नसा च्यापिने समस्याले काम छोडेकी छन् । सामान्य घरायसी जीवन बिताइरहेकी छिन् ।
“अब केपी ओली एकपटक प्रधानमन्त्री भएको हेर्न चाहन्छु म । धेरै नेतालाई प्रधानमन्त्रीका रूपमा हेरियो, चाहेर पनि देशका समस्या समाधान गर्न सकेनन् । प्रधानमन्त्रीका रूपमा उहाँको प्रभावशालीताको मूल्यांकन गर्न मन छ मलाई । म विश्वस्त पनि छु– उहाँ प्रधानमन्त्री हुनुभयो भने पक्कै पनि देशमा अहिलेजस्तो अन्योल रहनेछैन ।”
थाहा पाउनेहरू सोध्छन्– ‘आफ्नो मान्छे त्यति ठूलो नेता हुँदा पनि किन जागिरका लागि नभनेको ?’ तर, म उहाँकी बुहारी भनेर चिनाउँदै हिँड्दिनँ । उहाँको परिवारको सदस्य हुन पाएकी छु, यति नै काफी लाग्छ । आफ्नो सानैदेखिको आदर्श व्यक्तित्वले जीवनभर सम्झने एउटा पात्र बन्न पाउनुभन्दा ठूलो सौभाग्य अरू के होला र रु संघर्ष त आखिर सबैले गर्नुपर्छ नै । उहाँको दायित्व राष्ट्रप्रति बढी छ । ओलीलले भने उनको बारेमा बेलाबखत सोधिरहन्छन् ।
फेरि उहाँको स्वभाव पनि अरू नेताको जस्तो छैन, पद वा अवसरको दुरुपयोग गरी नातेदारलाई पोसौं भन्ने । नातावादलाई प्राथमिकता नदिने त्यही बानीका कारण त उहाँ मेरो आदर्श पात्र हो । मलाई नपुग्दो पनि के छ र, खान–लाउन पुगेकै छ । मेहनत त गर्नुपरिहाल्यो नि १ जिन्दगीमा धेरै महत्त्वाकांक्षा राख्नुहुन्न भन्ने मान्यता राख्छु । दाइको पावर उपयोग गरेर फाइदा लिऊँ भन्ने सोच मेरा पतिको पनि छैन, नहोस् पनि ।
अञ्जनाको एउटै धोको ओलीलाई प्रधानमन्त्री भएको हेर्नु रहेको छ । “अब केपी ओली एकपटक प्रधानमन्त्री भएको हेर्न चाहन्छु म । धेरै नेतालाई प्रधानमन्त्रीका रूपमा हेरियो, चाहेर पनि देशका समस्या समाधान गर्न सकेनन् । प्रधानमन्त्रीका रूपमा उहाँको प्रभावशालीताको मूल्यांकन गर्न मन छ मलाई । म विश्वस्त पनि छु– उहाँ प्रधानमन्त्री हुनुभयो भने पक्कै पनि देशमा अहिलेजस्तो अन्योल रहनेछैन ।”
सौय दैनिक र हेल्थ टुडेमा प्रकाशित समाचारको आधारमा
एभरेष्ट दैनिकबाट
